หมดเวลามีแต่ Idea ถึงเวลา I do ก่อนจะสายเกินไป

หากลูกใช้เวลาหาทรัพย์หรือใช้เวลากับ Idea ความคิดที่จะทำ โดยไม่ลงมือ I do คือทำสักที สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือความเสียดายและเสียใจไปตลอดชีวิตแน่นอน เพราะบุญใหญ่สร้างพระนี้คุณแม่อาจได้เพียงแค่อนุโมทนา ไม่ได้มีโอกาสจะถวายด้วยมือได้ปลื้มใจด้วยด้วยตัวของท่านเอง”

ครั้งหนึ่งในชีวิตลูกผู้ชาย

เรื่องราวในอดีตของนักรบแห่งกองทัพธรรม...จากชีวิตที่ผิดพลาด คบคนพาล, ดื่มเหล้า จนทำให้แม่ผู้ให้กำเนิดต้องอดหลับอดนอนเพราะความเป็นห่วงลูกชาย ในเวลาที่เมาแล้วไม่กลับบ้าน หลายครั้งที่ทำให้แม่ต้องร้องไห้...เคยมีชีวิตเฉียดตายหลายครั้ง แต่ก็รอดมาได้ ต่อมา เมื่อได้บวชในพระพุทธศาสนา ในที่สุดได้ตัดสินใจครองผ้ากาสาวพัสตร์จนถึงปัจจุบัน...และกับคำถาม ในระหว่างบวชท่านเคยป่วยเป็นมะเร็งในช่องท้อง แต่ต่อมาก็หายเป็นปกติ...วิบากกรรมใดทำให้ท่านเป็นโรคนี้ หายได้เพราะเหตุใด จะกลับมาเป็นอีกหรือไม่...ที่นี่...มีคำตอบ

เธอจะต้องชนะ

ผู้หญิงคนหนึ่ง...เธอเป็นนักกีฬาระดับเหรียญทอง แต่อนิจจา...เธอถูกสามียิงจากด้านหลังทำให้เป็นอัมพาต จนถึงปัจจุบันเป็นเวลากว่า 30ปีแล้ว...เธอถูกญาติของสามีกีดกันไม่ให้ได้พบกับลูกสาว แต่เมื่อได้พบกัน ลูกสาวเมื่อเห็นแม่เป็นอย่างนี้ กลับเหินห่าง ไม่อยากมาเยี่ยมเยียน...เธอต้องเป็นเช่นนี้ด้วยวิบากกรรมใด...และสำหรับผู้ที่เป็นอัมพาต ควรฝึกสมาธิอย่างไร...ที่นี่...มีคำตอบ

ทศชาติชาดก เรื่อง พระเตมีย์ ผู้ยิ่งด้วยเนกขัมมบารมี ตอนที่ 18

สุนันทสารถีเมื่อได้ฟังเหตุผลอย่างชัดเจนก็เข้าใจ เกิดความเลื่อมใสว่า แม้พระราชกุมารผู้เป็นรัชทายาทยังมีพระประสงค์จะทรงผนวช แล้วตัวเราจะอยู่ครองเรือนไปทำไม จึงกราบทูลว่า

ทศชาติชาดก เรื่อง พระเตมีย์ ผู้ยิ่งด้วยเนกขัมมบารมี ตอนที่ 13

ธรรมดาของหญิงผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นมารดา ย่อม มีจิตใจอ่อนไหวไปตามความเป็นไปของบุตร ถึงคราวบุตรอยู่ดีมีสุข มารดาก็พลอยแช่มชื่นเบิกบาน ยิ้มแย้มแจ่มใสไปด้วย แต่ครั้นบุตรมาเจ็บไข้ได้ป่วย ใจของมารดาก็เป็นทุกข์ร้อน มีความไม่สบายกายไม่สบายใจไปด้วย

ทศชาติชาดก เรื่อง พระเตมีย์ ผู้ยิ่งด้วยเนกขัมมบารมี ตอนที่ 6

“ต่อจากนี้ไป เราจะแสดงตนเป็นคนง่อยเปลี้ย เป็นคนหูหนวก และเป็นคนใบ้ จนกว่าความปรารถนาของเราจะสำเร็จ” นับจากนั้นมา พระราชกุมารก็มิได้ตรัสอะไรอีก ไม่ทรงขยับพระหัตถ์และพระบาท แม้หิวก็ไม่ทรงร้องไห้ขอดื่มนม

รักเราไม่เก่าเลย

พ่อพอเห็นลำตัวของแม่ซึ่งถูกไฟไหม้จนเกรียมเท่านั้น พ่อรีบตรงเข้าไปกอดไว้แน่น ร้องไห้ฟูมฟาย พร่ำรำพันว่า..นี่ถ้าพ่ออยู่ด้วย พ่อรับรองว่าแม่จะต้องปลอดภัย ลูกเห็นแล้วก็ยิ่งสงสารจับใจ เพราะว่าแม่นั้นเป็นสุดยอดหัวใจของคุณพ่อค่ะ...

เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๑๓ ( บริจาคพระนางมัทรี )

เราตถาคตเมื่อสละชาลีโอรส กัณหาชินาธิดา และ มัทรีเทวี ผู้เคารพต่อภัสดา มิได้คิดเสียดายเลย เพราะเหตุแห่งพระโพธิญาณเท่านั้น ลูกทั้งสองเป็นที่เกลียดชังของเราก็หามิได้ มัทรีเทวีไม่เป็นที่รักของเราก็หามิได้พระสัพพัญญุตญาณเป็นที่รักของเรายิ่งกว่า เพราะฉะนั้นเราจึงได้ให้บุตรธิดา และเทวีผู้เป็นที่รักเสีย